सुंदर माझे गाव: माझं गाव, सुंदर गाव! प्राकृतिक सौंदर्याने भरलेलं, त्याचं एक सुंदर दृष्टिकोण.
येथील सणाबाबत तर विचारूच नका. सण असला की गावातली सर्व लोक एकत्र येतात आणि तो अगदी गुण्या गोविंदाने आणि खूप उत्साहात साजरा करतात. इथे कोणता ही जातीभेद, धर्मभेद केला जात नाही. प्रत्येक जण एकमेकाच्या मदती साठी नेहमी तत्पर अस्तात.
नमस्कार मित्र-मैत्रिणींनो आज आपण माझे आजोळचे गाव मराठी निबंध बघणार आहोत. चला तर मग सुरूवात करूया निबंधाला.
स्वच्छ गाव - एक साकारात्मक स्वप्न: माझं गाव, स्वच्छ गाव! ह्या शब्दांमध्ये छुपलेलं एक आदर्श, एक स्वप्न, आणि एक सत्य.
माझ्या गावातील लोक साधे आणि कष्टाळू आहेत. ते शेतकरी, दुकानदार आणि कारागीर आहेत. जे भांडण तंट्यांपासून दूर राहतात. माझ्या गावातील लोक म्हणजे प्रेमाच्या धाग्याने विणलेला एक समुदाय आहे.
काही लोक स्वच्छतेकडे विशेष लक्ष देत नाहीत. गावकऱ्यांना विशेषतः प्रौढांच्या शिक्षणामध्ये रस नाही.
शिवाय, झाडे, विविध प्रकारची पिके , फुलांचे वैविध्य, नद्या इ.
पुण्याचे, मुंबईचे खेळाडू बाजूला राहूदेत.. कमीतकमी मराठी click here खेळाडू तरी महाराष्ट्रातील शहारांच्या नावाने असलेल्या टिममध्ये असावेत की नाही!? आता काही लोक मला त्या टिममधील मराठी खेळाडूंची नावे सांगू लागतील.. पण मी इथे अपवादांबद्दल बोलत नसून संपूर्ण टिमबाबत बोलत आहे.
तुम्हाला आमचा ब्लॉग कसा वाटला हे कमेंट करून आम्हाला जरूर कळवा तुमचे आमच्‍या ब्लॉग बद्दल अभिप्राय संपर्क करण्‍यासाठी येथे क्लीक करा
येथं स्वच्छता हीच विकसतं, येथं स्वच्छ गाव आहे!
पण आपण पाच-दहा पावले जात नाही तोच कुणाची तरी बैलगाडी जवळ येऊन उभी राहतेच. “अरे पावण्या, कवा आलास? शिवरामपंतांचा नातू नाही का तू!" असे म्हणून ज्या गप्पा सुरू होतात त्या गाव येईपर्यंत चालूच राहतात.
मी तर मनात त्यावेळीच पूढच्या सुट्टीत गावात परत येण्याचा बेत योजीत असतो. आजीआजोबाच नव्हे, तर वाटेत भेटणारे गावकरी, जणू सारे गावच मला निरोप देत असते.
माझे सारे बालपण मुंबईत गेले आणि शिक्षणही मुंबईतच झाले. तरी मला खरी ओढ असते ती देवराष्ट्राची. कारण देवराष्ट्र ही माझी जन्मभूमी आहे. देवराष्ट्र हे माझ्या आजोळचे गाव. या गावाच्या नावात 'देव' आणि 'राष्ट' असे दोन महान शब्द असले, तरी हे गाव मात्र अगदी छोटेसे आहे.
प्राकृतिक सौंदर्याने भरलेलं, गंदगी मुक्त स्थान.